 |
| Berndnaut Smilde, Nimbus |
In juni 2017
opent in de Arnhemse binnenstad Collectie de Groen, een particuliere collectie
van hedendaagse kunst. Peter Jordaan, samen met Marjolein de Groen initiatiefnemer
van Collectie de Groen, sprak zich op de bijeenkomst van 16 mei van het
Arnhemse architectuurcentrum CASA uit voor behoud van Peter Struckens Blauwe
Golven.
VAN BLOEDPROP TOT PARK
Peter Jordaan
In de programmamail voor vanavond van Ton Schulte wordt Hans
Jongerius aangekondigd als voorstander van verandering. Ik ben voorstander voor
herstel en waardering van de blauwe golven en anderen zijn voorstander van
afbraak.
ik hoop niet dat Ton denkt dat ik, van VOOR de blauwe golven
tegenstander van verandering ben. En alles bij het oude wil laten. Daar gaat
het niet om. Voor alle duidelijkheid: Blauwe golven die blijven of gesloopt
worden, dat heeft niets te maken met verandering. Mij gaat het vooral om de
toon die gezet is in het hele spel rondom het werk van Peter Struyken.
Zij liggen daar, ooit schoon, blauw en wit houden de golven fier
stand.
Maar als het aan de visionairs en beslissers ligt zijn de golven
uitgerold.
Zij moeten plaats maken voor een bruisende creatieve corridor.
En daar past geen blauwe golf in.
Zijn de blauwe golven dan een slecht mislukt beeld? Nee want een
slecht beeld laat je geen veertig jaar liggen, zelfs Arnhem doet dat niet.
Zijn de blauwe golven gedateerd? Nee, want het beeld roept nog
steeds genoeg controverse op.
Zijn de blauwe golven een schoonheid om te zien? Nee, nu zeker niet,
het plein is de afgelopen decennium aan z’n lot overgelaten en ligt er zwaar
vervuild bij
Wat mij betreft kun je het bestaansrecht van kunst in de openbare
ruimte altijd ter discussie stellen wanneer daar aanleiding toe is.
Prima, maar wanneer je iets wilt afbreken moet je wel met goede
argumenten komen.
Met bravoure en oneliners een plan presenteren waarin de blauwe
golven afgeserveerd worden als een pain
in the ass voor de stad, daar trap ik niet in.
Het is makkelijk oordelen over een beeld dat er nu liefdeloos en
verwaarloosd bijligt.
Wat ik pas echt shit vind, is dat ik van alle voorstanders van sloop
van de blauwe golven nog geen enkel argument gelezen of gehoord heb waarin het
beeld vanuit haar intrinsieke waarde benaderd wordt. De culturele waarde, de
positie van dit beeld binnen de nationale en internationale omgevingskunst en
de promotionele waarde voor de stad.
De visionaire stadscowboys die erover nadenken hebben er geen enkele
boodschap aan. Hun benadering van het plein is buitengewoon negatief en er
wordt stevig met de botte bijl gehakt.
Ik geef even een paar voorbeelden:
Zo wordt in het inspiratiedocument Creatieve Corridor (opgesteld
i.o.v. de gemeente Arnhem door Karres + Brands) het golfplein een bakplaat
genoemd. In het document, dat vol staat met infographics en lekkere plaatjes,
worden de blauwe golven gevonnist en afgevoerd. Het rapport van Karres en
Brands is er eentje uit de serie u vraagt en wij draaien. Het is een
voorgekookt opwarmertje met het gewenste resultaat voor de gemeente
De bloedprop is een andere kwalificatie die ik tegenkwam.
'Een bloedprop in de stad' noemt wethouder Elfrink de blauwe golven
in de Volkskrant van zaterdag 25 februari. Zij moeten wijken voor koelte en
vooral voor groen. Kennelijk heeft Arnhem een groot gebrek aan groen. In de
wijde omtrek is geen park te vinden. Dan vraag ik; wie gaat dit lommerrijk
parkje onderhouden?
Het is al moeilijk genoeg om een bakplaat schoon te houden.
'Een buitengewoon onaantrekkelijke plek' zegt Saskia Bak in
hetzelfde artikel in de Volkskrant. Bak is directeur van het Arnhems museum.
Hoewel ze haar woorden nuanceert in het artikel, heeft ze het toch maar even
gezegd.
Zij legt daarmee als kunstautoriteit drijfzand onder de blauwe
golven en zij breekt net helaas geen lans voor schoonmaak en herstel.
'Dit betonnen monster aan de Rijn'. Buro Harro spreekt van een
infrastructureel monster. In het kielzog van het wegennet neemt hij met het
grootste gemak de
sloop van de blauwe golven mee.
Op zich is plannen smeden is prima.
De stad in beweging brengen en veranderen, ook prima.
En of die golven moeten blijven of wijken, daar kun je met respect
en inzicht over discussiëren.
Maar de toon en het gemak waarmee over de blauwe golven geoordeeld
wordt.
Hoe ze afgedaan wordt als bloedprop, bakplaat en monster vind ik
ronduit klote.
Echt, om op deze manier en met deze strategie af te rekenen met een
legendarisch en iconisch kunstwerk, daar hou ik helemaal niet van.
Kom op zeg!
Laten we ophouden met hakken en haar met respect behandelen.
Laten we de kwaliteit van het werk als uitgangspunt nemen.
Arnhem heeft met de blauwe golven een kunstlandschap dat z’n weerga
niet kent.
Iedereen die zich laat inpakken door allitererende one liners en uitgekauwde bruisende creatieve
toekomstvisies moet zich eens stevig achter de oren krabben.
Laten we elkaar niet gaan napraten over hoe beroerd deze plek is.
Keer het golfplein de rug toe en kijk naar dat veld bij die andere
brug.
Daar waar de melkfabriek moet verrijzen.
Het gladde promotiefilmpje van de melkfabriek met vooral bruisende
terrasjes, creatieve clusters en leuk wonen doet het ergste vermoeden.
Hier is echt werk aan de winkel.
Wat zou het mooi zijn wanneer de stadscowboys (Zie het maar als
geuzennaam),
wanneer zij de aanjagers worden die al drijvend de
projectontwikkelaars en gemeente op het juiste spoor zetten.
Richt jullie oprechte creatieve pijlen op deze plek en laat de
blauwe golven rollen.
Die hebben zich allang bewezen.
Verleg voor mijn part wat asfaltstroken. Met Peter Struyken is daar
vast wel over te praten.
De golven hoeven alleen maar hun oude glans terug te krijgen.
Borstel de witte en blauwe stenen schoon en laat de fontein bruisen
en spuiten!
De blauwe golven verdienen het! Een lang en glorierijk leven!
